Ngoko lan Krama
Basa minangka piranti komunikasi lesan ing padintenan boten saged tebih
saking masarakatipun. Basa ingkang dipunginakaken ugi dados ciri khas ing
masarakat, khususipun basa Jawa menika salah satunggaling basa ingkang
dipunginakaken ing masarakat Jawa. Ananging ing kasunyatan, kathah tiyang
ingkang boten remen utawi lingsem menawi ngginakaken basa Jawa.
Menawi dipunraosaken, ing kasunyatan nyinau basa Jawa menika langkung
susah tinimbang basa Inggris, jerman lsp. Sami sambat lan ugi kirang
ngremenaken. Masarakat, khususipun generasi mudha sami ajrih menawi badhe
wicantenan ngginakaken basa Jawa. Sawetawis ing sekolahan, siswa menika
ngandharaken menawi nyinau basa asing langkung gampil tinimbang basa Jawa.
Kamangka siswanipun menikatiyang Jawa, basa ingkang dipunginakaken ing padintenan ugi basa Jawa. Salah
satunggaling underaning perkawis inggih menika kurangipun kawruh dhateng basa
ngoko lan karma. Saklajengipun basa ngoko lan karma menika gadhah undha-usuk
utawa tataran ingkang kathah jumlahipun. Basa ingkang dipunginakaken putra
dhateng tiyang sepuh, menika kedah beda kaliyang tiyang sepuh dhateng ingkang
putra. Perkawis menika wonten gayutipun kaliyan unggah-ungguh ingkang
dipunugemi ing bebrayan agung. Amargi rumaos sisah, pungkasanipun ngginakaken
basa Indonesia ingkang langkung gampil.
-
Tembung ora trep
Wonten ing gesang padintenan, kita asring
manggihaken pangganggening tembung-tebung ing salebeting ukara ingkang
dipunraosaken menika boten trep, saha boten rumaos sae menawi dipunmirengaken
dening ingkang nggatosaken bab pangecake utawi panggangening basa Jawa. Asring
kadadosan tembung-tembung ingkang kirang trep panganggenipun, ananging wongsal
wangsul dipunginakaken, satemah dados salah kaprah dipunanggep leres. Wonten
pengalaman ingkang kadadosan ing sekolahan ingkang kula panggihaken ing
masarakat, kadosta “sugeng enjang Pak, nggen kula jawoh deres sanget mila kula
telat”. Manika aturipun siswa dhateng Bapak guru amargi telat mlebet sekolah, “sampun kula paringaken teng dhuwur meja,”
wangsulanipun siswa ingkang dipundangu Guru bab tugas ingkang kedah
dipunkempalaken.
Tuladha
menika nedahaken bilih sajatosipun boten gampil ngginakaken basa Jawa,
langkung-langkung basa baku, karma ugi. Tembung basal an karma menika asring
dipunsamikaken maknanipun, “ menawi dhateng tiyang sepuh bok basa!”, wonten ing
pasrawungan tembung basa menika dipunsamikaken kaliyan tembung karma. Ingkang
samestine yen marang wong tua bok karma”. Kathah tembung ingkang kados mekaten
menika ingkang asring boten dipungatosaken panganggenipun, saha bab menika
pagepokan kaliyan basa ngoko lan karma. Adhedhasar pengalaman menika, sage
sumbang saran pamrayoga dhateng pasinaonana basa Jawa.
Siswa menika sampun nyinau ananging
taksih ingkang dereng trep ngginakaken tembungipun. Kadospundi tundhone menawi
tetep boten dipungatosaken lan boten dipunsinau babar pisan. Jujur kemawon, ing
antawisipun diri pribadi ingkang sajatosipun saged dipuntuladha tumrap bab
cak-cakan panganggening basa ngoko lan karma, sajatosipun taksih asring klenta
klentu. Saking menika saged dipunmangertosi bilih basa ngoko lan karma menika
perkawis ingkang mendhesak saha urgen utawi wigatos ing salebeting pasinaonan.
-
Undha-usuk
Paramasastra maknanipun kawruh utawa
piwulang bab pranataning basa, miturut leresipun anggenipun mastani, ngangge,
nyerat, saha ngucapaken tetembungan utawa basa. dene basa umumipun dipuntegesi
piranti kangge sesrawungan antawisipun tiyang satunggal lan sanesipun.
adhedhasar panganggening basa, basa Jawa dipunperang dados kalih tataran,
inggih menika basa ngoko saha basa karma. Basa ngoko ngginakaken
tembung-tembung ngoko lan nggadhahi teges boten kangge pakurmatan, dene Basa
karma ngginakaken tembung karma ingkang gadhah makna pakurmatan utawi langkung
ngajeni. Mila saking menka wonten ing pasrawungan, basa karma dipunanggep
langkung trep lan becik. Kalih tataran kalawau taksih dipunperang malih.
Basa ngoko kaperang dados basa ngoko
lugu lan ngoko alus. Ngoko lugu,
wujudipun tembung ngoko sedaya. Ginanipun : guneman tiyang sepuh dhateng
ingkang putra, tiyang ingkang sampun rumaket pasedherekanipun, dhateng
sapada-pada utawi kanca, pimpinan dhateng andhahane, guru dhateng murid. Ngoko
alus, wujudipun tembung ngoko dipuncampur karma, ingkang dipunkramakaken
tembung sesulih saha tembung kriya. Ginanipun : tiyang sepuh dhateng tiyang nem
ingkang langkung inggil pangkatipun, tiyang ingkang sampun rumaket naming sami2
kepenging ngajeni.
Basa karma, wujudiun tetembungan karma
saha karma inggil, tembung karma tumrap dirinipun piyambak, karma inggih tumrap
tiyang sanes. Gunanipun : putra dhteng tiyang sepuh, murid dhateng guru,
tepungan enggal ingkang dereng rumaket pasrawunganipun. Titikanipun, ater2 di =
dipun, panambang ake = aken, panambang –e, -ne = -ane, ipun.